در ایران و مذهب شیعه همه ما ایرانی ها می‌گوییم آخوند! آخوند نام و اصطلاح مشخص و معیاری به معنای روحانی دینی در زبان فارسی برای ما دارد.چنانچه نگوییم آخوند پس باید همانند افغانیان بگوییم طالب که ما طلبه را در ایران می گوییم که طلبه در حقیقت همان آخوندی است که ملبس نشده‌است و باید عمامه بر سرش گذارند و عبا بر دوشش بکشند تا آخوند شود!

آخوند دارای درجه ها و مرتبت هایی است و از طلبه ساده شروع گشته و در ثقة الاسلامی  ملبس می شود و سپس باید چندین سال درس مجدد بخواند و تجربه بیاموزد تا حجت الاسلام شود که بهترین شرایط برای تصاحب امور روحانیت و اداری و غیره است معهذا آیت الله شدن بعد از حجت الاسلامی آرزوی هر آخوندی است همانند هر سرهنگی که بعد از سرهنگ یکمی به سرتیپی و سرداری و امیری می اندیشد و آرزویش کلاهی با خوشه گندم است که بر شانه هایش نیز نشان بزرگ ارشدیت نظامی باشد و...

در مذاهب اهل سنت نیز واژه ها و اصطلاحاتی بجای آخوند بکار می رود! توجه کنید:

کردها می گویند : ماموستا 

همانند ماموستا عزت ، ماموستا سوران عبدالکریم 

که اگر زبانشناسی اش کنم همان معلم استاد است!

احناف می گویند :

مولانا یا مولوی!

همانند مولوی عبدالحمید در بلوچستان ایران.

حنبلی ها احتمالا همانند وهابی ها ، مُفتی گویند.

اصطلاح مُخنث که در شمال آفریقا به روحانیون اعم از شیعه و سنی که اطلاق می شود یک توهین است و به معنای خنثی است که در عربی های شمال آفریقا معنی فحش و ناسزای ک و ن ی را می دهد که گاه رهبران مذاهب مخالف به یکدیگر گویند و یا گاه توسط تحصیلکردگان اروپایی و جوانان به توده های مذهبی اطلاق می شود.

گاه روحانیون نیز به جوانان سبک اروپایی مخنث گویند و...

پیروان مذهب مالکیه ، به روحانیون خود مالک و ملک گویند. بیشتر مالک خطابشان کنند.

عناوین های دیگری نیز در گوشه و کنار دنیا وجود دارد که اکنون مورد بحث ما نیست.